از نظر بالینی ، آرتروز به عنوان درد مفصلی همراه با از دست دادن همزمان عملکرد مفصل ظاهر می شود ، که در نهایت ممکن است منجر به کاهش قابل توجه کیفیت زندگی برای بیمار شود. اگرچه ، اطلاعات زیادی در مورد علائم بیماری شناخته شده است ، اما پاتوفیزیولوژی پشت تغییرات ساختاری پیچیده است و به درستی درک نشده است. با درک مکانیزم های تخریب بافت مفصلی در آرتروز و شناسایی عوامل کلیدی درگیر ، اهداف جدیدی برای درمان در حال ظهور است که فراتر از تسکین علامت دار به آهسته یا متوقف کردن پیشرفت آرتروز خواهد رسید.
از این رو مصرف عسل یکی از راه های درمان آرتروز می باشد.
به یاد داشته باشید که درمان های طبیعی روند طولانی مدتی را طی می کنند تا شما را به نتیجه مطلوب برسانند از این رو در مصرف مداوم آن سهل انگاری نکنید و کمی صبور باشید.
مقالات علمی دنیا در رابطه با آرتروز را بخوانید: ???
https://civilica.com/doc/909611/
https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=206066
آرتروز چیست؟
آرتروز (OA) شایع‌ترین بیماری مفصلی مزمن (طولانی‌مدت) است.
مفصل جایی است که دو استخوان بهم می‌پیوندند. انتهای این استخوان‌ها با بافت محافظی به نام غضروف پوشانده شده است. آرتروز سبب تجزیه این غضروف می‌شود و باعث می شود استخوان‌های مفصل به هم ساییده شوند. این مسئله می‌تواند باعث درد، سفتی و سایر علائم شود.
آرتروز اغلب در افراد مسن رخ می‌دهد؛ اگرچه در بزرگسالان در هر سنی ممکن است رخ دهد. آرتروز بیماری مفصل دژنراتیو، آرتریت تحلیل‌برنده و آرتروز ساییدگی نیز نامیده می‌شود. عامل اصلی ناتوانی در آرتروز آن است که این بیماری بیش از 30 میلیون زن و مرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
علائم آرتروز
علائم آرتروز اغلب به مرور ظاهر می‌شوند تا به صورت ناگهانی. این علائم عبارتند از:
- درد در مفصل در حین فعالیت بعد از فعالیت طولانی یا در پایان روز
- سفتی مفصل که معمولاً اول صبح یا بعد از استراحت اتفاق می‌افتد
- دامنه حرکتی محدود که ممکن است بعد از حرکت از بین برود
- صدای ترک یا کلیک در هنگام خم شدن مفصل
- ورم در اطراف مفصل
- ضعف عضله در اطراف مفصل
- بی‌ثباتی مفصل یا کمانش (زانو به سمت بیرون می‌آید).
عوامل خطر آرتروز
عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:
- سن بالا. خطر آرتروز با افزایش سن افزایش می‌یابد.
- جنسیت. زنان بیشتر به آرتروز مبتلا می‌شوند؛ هرچند دلیل آن روشن نیست.
- چاقی. حمل وزن اضافی بدن از چند جهت به افزایش آرتروز کمک می‌کند و هرچه وزن بیشتری داشته باشید خطر شما بیشتر می‌شود. افزایش وزن باعث افزایش فشار به مفاصل تحمل‌کننده وزن مانند لگن و زانو می‌شود. همچنین، بافت چربی پروتئین‌هایی تولید می‌کند که می‌تواند باعث التهاب مضر در اطراف مفاصل شما شود.
- آسیب‌های مفصلی. آسیب‌هایی مانند آسیب‌هایی که هنگام ورزش یا هنگام تصادف رخ می‌دهد، می‌تواند خطر آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال‌ها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته‌اند نیز می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.
- فشار مکرر بر روی مفصل. اگر شغلی که دارید یا ورزشی که می‌کنید فشار تکراری را روی مفصل وارد می‌کند، ممکن است در نهایت این مفصل دچار آرتروز شود.
- ژنتیک. برخی از افراد آرتروز را به ارث می‌برند.
- تغییر شکل استخوان. برخی از افراد با بدشکلی مفاصل و یا غضروف معیوب متولد می‌شوند.
- برخی از بیماری‌های متابولیک. این موارد شامل دیابت و شرایطی است که بدن شما آهن زیادی دارد (هموکروماتوز).
بهترین راه پیشگیری از آرتروز
ممکن است فاکتورهایی برای آرتروز داشته باشید که نمی‌توانید کنترل کنید؛ مانند وراثت، سن و جنسیت. اما سایر عوامل خطر را می‌توان کنترل کرد و مدیریت آن‌ها می‌تواند به کاهش خطر آرتروز کمک کند.
نکات زیر می‌تواند به شما در مدیریت عوامل خطر تحت کنترل خود کمک کند:
- از بدن خود مراقبت کنید. اگر یک ورزشکار هستید، مطمئن شوید که از بدن خود مراقبت می‌کنید. از لباس‌های ورزشی و کفش‌هایی استفاده کنید که ضربه شما را روی زانوها کاهش می‌دهد. همچنین اطمینان حاصل کنید که مدل ورزش‌های خود را تغییر دهید، به طوری که تمام عضلات شما تمرین کنند، نه فقط هر بار عضلاتی یکسان.
- مراقب وزن خود باشید. شاخص توده بدن (BMI) خود را در محدوده مناسب قد و جنسیت نگه دارید.
- رژیم غذایی سالم داشته باشید. طیف وسیعی از غذاهای سالم را مصرف کرده و تمرکز خود را روی سبزیجات و میوه‌های تازه بگذارید.
- استراحت کافی داشته باشید. به بدن خود فرصت‌های کافی برای استراحت و خواب دهید.
