به مغزت سوخت برسون!

در کتاب دکتر فسندن به نام  “انقلاب جدید عسل” ، عسل به عنوان سوخت مغز به صورت طلایی  برچسب گذاری شده است؟

در میان همه غذاها، آب میوه ها چرا عسل به عنوان ایده آل ترین غذا قبل از خواب شناخته می شود؟
چرا اعتقاد بر این است که عسل در سوخت رسانی به مغز، پادشاه اندام های ما شبیه هیچ کس نیست؟ در واقع چگونه کار می کند؟

علمی که پشت این قضیه هست رو اینجا توی مقاله برسلان بخونید.

گلیکوژن کبد به عنوان سوخت مغز

گلیکوژن کبد منبع اصلی سوخت مغز ما است که در طول شب بیدارتر از روز است، یا به عبارتی فعال تر است.
وقتی می خوابیم ، مغز ما سر کار می رود و گلیکوژن کبد را از غذایی که می خوریم مصرف می کند.
و هنگامی که گلیکوژن کبد تمام شود ، مغز گرسنه استرس متابولیکی را تجربه می کند و هورمون های استرس را تحریک می کند، که اضافه کاری در هر شب، می تواند بر بقیه اعضای بدن ما تأثیر بگذارد، و منجر به مسائل مختلف سلامتی مانند خستگی، ترشح آدرنالین، افزایش وزن می شود

همینطور باعث این موارد میشود:  دیابت نوع دو، فشار خون بالا، سطح بالای تری گلیسیرید، بیماری های قلبی عروقی، بیماری تیروئید، نوروپاتی، آلزایمر و …

ظرفیت ذخیره گلیکوژن کبد ما حدود 75 گرم است.
در طول خواب، در هر ساعت کبد حدود 6.5 گرم گلیکوژن به مغز می رساند و 3.5 گرم به کلیه ها و گلبول های قرمز خون. و این در مجموع در هر ساعت 10 گرم سوخت گلیکوژن از کبد است. مغز ما به این سوخت بستگی دارد تا 6 تا 8 ساعت در طول روزه داری شبانه – خوابیدن – دوام داشته باشد.

عسل به عنوان سوخت استاندارد مغز

کبد از فروکتوز و گلوکز به نسبت مساوی گلیکوژن تولید می کند و از آنجا که عسل حاوی فروکتوز و گلوکز با نسبت کامل 1: 1 است ، قادر است در هر گرم بیش از هر ماده غذایی دیگر گلیکوژن کبد تولید کند. کبد بلافاصله عسل را به ذخیره گلیکوژن تبدیل می کند. اگر عسل فقط گلوکز داشت ، بدون دخالت کبد ، وارد خون ما می شد ، قند خون را بالا می برد و مقدار زیادی انسولین آزاد می کند که گلوکز را به عضلات و سلولهای چربی منتقل می کند ، جایی که به عنوان چربی ذخیره می شود.

به گفته دکتر رون فسندن ، مصرف یک یا دو قاشق غذاخوری عسل درست قبل از خواب ایده آل ترین روش برای سوخت رسانی به مغز ما در هنگام خواب و از بین بردن استرس متابولیک است. یک قاشق غذاخوری (21 گرم) عسل حاوی حدود 7.5 گرم گلوکز و 8.6 گرم فروکتوز است که نتیجه آن تقریبا 17 گرم گلیکوژن کبد است. سپس دو قاشق غذاخوری عسل تقریباً 34 گرم گلیکوژن تولید می کند. از آنجا که ظرفیت ذخیره گلیکوژن کبد با توجه به جنس ، وزن بدن ، سن ، سلامتی و غیره متفاوت است ، باید مقدار مناسب عسل را برای بدن خود دریابیم.

وقتی شب را به بالش می رسانیم ، گلیکوژن کبدی ما از شامی که می خوریم به زیر ذخیره سازی کامل گلیکوژن در سطح 75 گرم مورد نیاز مغز برای 7 تا 8 ساعت خواب کاهش یافته است ، اما این مشکل به راحتی حل می شود – ذخیره مجدد 17 تا 35 گرم گلیکوژن دیگر با خوردن 1 تا 2 قاشق غذاخوری عسل به اندازه کافی مغز را برای شب طولانی روزه می گیرد.

عسل بهترین مواد مغذی را از شهد شکوفه گیاه (بدون فیبر) ارائه می دهد که توسط زنبورهای عسل به نسبت مساوی به مخلوط غلیظی از فروکتوز و گلوکز تبدیل می شود. با این ترکیب عالی از فروکتوز و گلوکز ، عسل برخلاف شربت بالای فروکتوز موجود در نوشابه و قند تصفیه شده در شیرینی ها و میان وعده های شیرین ، بلافاصله برای تأمین غذا و انرژی در بدن جذب می شود.
در حالی که هر سلول در بدن قادر به متابولیسم گلوکز است، کبد ارگان اصلی متابولیسم فروکتوز است. همانطور که دکتر ویلیام جی ویلان ، بیوشیمیایی در دانشکده پزشکی ، در دانشگاه میامی ، به آن اشاره کرد ، هنگامی که فروکتوز به کبد می رسد ، “کبد موز می رود و همه چیز دیگر را متابولیزه می کند تا فروکتوز را متابولیزه کند”. مطالعات تأیید کرده اند که مصرف شربت بالای فروکتوز می تواند چالش های بزرگی را برای کبد ایجاد کند و بر میزان قند خون و انسولین تأثیر منفی بگذارد. اضافه کاری ، حتی می تواند منجر به مقاومت به انسولین ، چاقی و افزایش کلسترول LDL و تری گلیسیرید شود.

اگر هنوز شک دارید ، آن را امتحان کنید و ببینید که چگونه عسل قادر است خواب عمیق و ترمیمی را برای شما ایجاد کند و با کار کبد ، از متابولیسم سالم حمایت کرده و سموم ذخیره شده در سلول های چربی را تجزیه کند.